Stan zdrowotny lasów Nadleśnictwa Andrychów jest na ogół dobry.

Wyjątek stanowią drzewostany świerkowe lub ze znaczną przewaga świerka w obrębach Andrychów i Porąbka. Od pewnego czasu obserwuje się w tych drzewostanach niekorzystne procesy, objawiające się wysoką defoliacją koron, przebarwieniami igliwia, znacznym zmniejszeniem przyrostu na wysokość, usychaniem gałęzi i całych drzew, prowadzące do rozpadu górnego piętra a także niekorzystnych zmian warstw niższych. Duży wpływ na osłabienie świerka mają: ocieplenie klimatu, imisje przemysłowe, niedostosowanie do siedliska oraz anomalie pogodowe, np. susze czy powodzie, powodujące zakłócenia stosunków wodnych. Osłabione drzewostany są atakowane przez choroby grzybowe, głównie opieńkę i oraz przez szkodniki owadzie. 

Stan sanitarny drzewostanów Nadleśnictwa utrzymywany jest na dobrym poziomie dzięki intensywnym działaniom służby leśnej usuwającej w odpowiednim czasie posusz, wywroty i złomy. Wśród czynników abiotycznych, istotny wpływ na ogólną zdrowotność miały anomalie pogodowe, powodujące zachwianie stosunków wodnych, np. okresy suszy i wysokich temperatur oraz powodzie. Drzewostany Nadleśnictwa często są uszkadzane przez wiatr i okiść.

Choroby grzybowe

W szkółkach nie odnotowano większych szkód powodowanych przez choroby grzybowe. Spośród nich najczęściej występowała zgorzel siewek buka. Zagrożone powierzchnie objęto zwalczaniem chemicznym.

W uprawach i młodnikach największe znaczenie ma opieńkowa zgnilizna korzeni, która jest jednym z głównych czynników osłabienia drzewostanów świerkowych. W wyniku uszkodzeń systemów korzeniowych występują przebarwienia igliwia postępujące od wierzchołka, następnie obumieranie gałęzi i całych drzew. Najbardziej uszkodzone są młodniki świerkowe II klasy wieku, powstałe po uprzątnięciu klas odnowienia na siedliskach LG i LMG. Młodniki z mniejszym udziałem świerka są mniej uszkodzone, dzięki odpowiednim zabiegom pielęgnacyjnym. Brak jest sposobów zapobiegania tym procesom chorobowym, a jedynym środkiem zaradczym jest przebudowa drzewostanów świerkowych.

Spośród innych chorób grzybowych, odnotowanych na terenie Nadleśnictwa w uprawach i młodnikach, należy wymienić: zgorzel siewek, choroby osutkowe, szarą pleśń, mączniaka prawdziwego dębu, zamieranie jesionu, dębu. Nie miały one jednak większego znaczenia gospodarczego. Ochrona przed rozprzestrzenianiem się chorób wywołanych przez grzyby polegała przede wszystkim na usuwaniu zakażonego materiału

Szkodniki owadzie

Lasy Nadleśnictwa  Andrychów  nie są szczególnie zagrożone przez owady, prowadzony jest w nich stały monitoring poprzez:

• obserwację lotów brudnicy mniszki na transektach,
• obserwację stanu lasu, szczególnie przy wyznaczaniu posuszu czynnego.
• kontrole występowania szkodników korzeni na szkółkach oraz gruntach przeznaczonych do zalesienia
• kontrolę występowania foliografów w drzewostanach liściastych (zwójki)
• kontrolę występowania brudnicy mniszki
• kontrolę zagrożenia drzewostanów przez kambio - i ksylofagi
• wykładanie pułapek feromonowych,

Szkodniki wtórne.

Ze szkodników wtórnych (kambio- i ksylofagów) największe znaczenie gospodarcze w Nadleśnictwie Andrychów mają: kornik drukarz, cetyniec większy, rytownik pospolity i drwalnik paskowany. Monitorowanie zagrożenia ze strony szkodników wtórnych prowadzone jest w oparciu o ocenę stanu sanitarnego lasu. Niezależnie od prognozowania zagrożenia lasu ze strony szkodników wtórnych w oparciu o inwentaryzację stanów drewna do uporządkowania, wykładane są pułapki feromonowe na kornika drukarza, rytownika i drwalnika. Ich ilość i lokalizacja dostosowana jest do istniejących zagrożeń. Pułapek klasycznych (drzewa pułapkowe) w ostatnich latach zaniechano.

Zanieczyszczenia przemysłowe, obok czynników atmosferycznych wywierają znaczny wpływ na stan zdrowotny drzewostanów w Nadleśnictwie Andrychów. Istotne znaczenie ma natężenie imisji przemysłowych, zwłaszcza tlenków siarki i azotu powodujące uszkodzenia aparatu asymilacyjnego, deformacje koron, osłabienie przyrostu i żywotności drzew.

Szkody powodowane przez zwierzynę

Poziom szkód wyrządzanych przez zwierzynę jest minimalizowany poprzez: zabezpieczanie mechaniczne sadzonek poprzez palikowanie, chemiczne zabezpieczanie sadzonek, wykładanie drzew zgryzowych oraz grodzenie upraw – metoda najbardziej skuteczna, ale też kosztowna. Podsumowując można stwierdzić, że szkody od zwierzyny płowej występują w niewielkim rozmiarze i są gospodarczo znośne.