Asset Publisher Asset Publisher

Nordic walking

Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.

Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.

Tak się zaczęło

W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.

Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.

O co w tym chodzi?

Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.

Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.

Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu

Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…

Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa

Bogactwo flory i fauny andrychowskich lasów, ich bardzo dobra kondycja zdrowotna, a także mała popularność wśród turystów stanowią o wysokiej atrakcyjności ciągnących się od Międzybrodzia po Kalwarię terenów leśnych.

Nadleśnictwo Andrychów powstało w 1973 roku z połączenia trzech nadleśnictw: Porąbka, Kalwaria, Andrychów. W 1976 roku dodatkowo przejęto z likwidowanego Nadleśnictwa Pszczyna, Leśnictwo Brzeszcze, a w 1977 roku z Nadleśnictwa Myślenice, Leśnictwo Brody. Obecnie Nadleśnictwo gospodaruje na powierzchni 11944 ha. Podzielone jest na trzy obręby: Andrychów, Kalwaria, Porąbka oraz na 14 Leśnictw. Nadleśnictwo Andrychów działa w strukturach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach. Położone jest na terenie dwóch województw: małopolskiego i śląskiego. Górskie tereny nadleśnictwa o pow. 6734,32 ha wchodzą w skład Parku Krajobrazowego Beskidu Małego. Rzeźba terenu jest tu bardzo zmienna. W części północnej teren jest prawie równy. Następnie coraz większymi pofałdowaniami przechodzi w malowniczy masyw górski Beskidu Małego. Najwyższy punkt nadleśnictwa to szczyt góry Czupel o wysokości 933 m n.p.m.
Średnia temperatura roczna wynosi od + 6,0°C do + 8,6°C. Okres wegetacyjny trwa od 190 do 210 dni w roku. Pokrywa śnieżna zalega, w zależności od wysokości terenu od 75 do 105 dni rocznie. Średnia ilość opadów waha się między 750 mm a 1000 mm rocznie. W Nadleśnictwie Andrychów występują gleby brunatne kwaśne, bielicowe, głębokie gliny średnie i ciężkie, a sporadycznie mady oraz gleby bagienne. Wśród gatunków tworzących andrychowskie lasy, ponad 50% zajmują gatunki liściaste. 36% powierzchni leśnej przypada na lasy, gdzie głównym gatunkiem jest buk. Drzewostany z przewagą świerka stanowią 19% powierzchni. Kolejnym gatunkiem z udziałem 13% jest sosna. Drzewostany jodłowe, dębowe, modrzewiowe i brzozowe to od 5 do 10 % powierzchni lasów. Na terenie nadleśnictwa przeważają lasowe typy siedliskowe - 99% powierzchni. Najliczniej reprezentowane są: las górski i las mieszany wyżynny. Lasy nadleśnictwa mają charakter ochronny. Pełnią ważne funkcje glebo i wodochronne. Bogactwo flory i fauny, różnorodność ekosystemów i zróżnicowanie warunków przyrodniczych, stanowią o niewątpliwej atrakcyjności terenów nadleśnictwa.
Wśród chronionych i rzadkich gatunków roślin występujących w tutejszych lasach należy wymienić m.in.: wawrzynka wilczełyko, skrzyp olbrzymi, dziewięćsił bez-łodygowy, storczyki, cieszyniankę wiosenną, kruszynę pospolitą, marzankę wonną, krokusa, zawilca, lilię złotogłów. Świat zwierząt reprezentowany jest między innymi przez jelenie, sarny, dziki, lisy, zające, borsuki, kuny leśne, wydry, bobry, jarząbki, kruki, jastrzębie, myszołowy, liczne gatunki sów, rzadkie owady np. kozioróg bukowiec, różne gatunki żab, traszek i węży oraz salamandry plamiste. Czasem pojawia się niedźwiedź, wilk, ryś i łoś.
Na terenie nadleśnictwa istnieją cztery rezerwaty przyrody:
1.    "Madohora" - rezerwat leśny dla zachowania naturalnego zespołu boru wysokogórskiego oraz wychodni piaskowców i zlepieńców istebniańskich o powierzchni 38,20 ha w leśnictwie Rzyki.
2.    "Przeciszów" - rezerwat leśny lasów nizinnych dla zachowania lasu grądowego o powierząt 85,13 ha w leśnictwie Polanka Wielka.
3.    "Żaki" - rezerwat leśny lasów nizinnych dla zachowanie lasu gradowego o powierzchni 11,84 ha w leśnictwie Polanka Wielka.
4. "Buczyna na Zasolnicy"-rezerwat leśny lasów gors] i podgórskich dla ochrony naturalnego charakteru zbiorowisk leśnych, w tym głównie drze stanów bukowych (buczyna karpacka) o powierzchni 16,6f w leśnictwie Zasolnica.

Proponowane jest utworzenie dalszych 13 rezerwatów. Na terenie naszych lasów znajduje się również 9 pomników przyrody. O naturalnych walorach nadleśnictwa niewątpliwie stanowią też zasoby wodne w postaci licznej sieci rzek, potoków, strumieni i stawów. Największe rzeki to: Wisła, Soła, Skawa, Wieprzówka i Cedron. Stanowią one także wspólnie z okolicznymi stawami rybnymi bardzo ważne miejsca lęgowe dla ptaków oraz są strategicznym miejscem jednego z
głównych szlaków corocznych migracji ptaków wędrownych. W części zachodniej położone są dwa zbiorniki zaporowe: Międzybrodzki i Czaniecki. Pierwszy z nich jest tradycyjnym miejscem wypoczynku, rekreacji i uprawiania sportów wodnych. Drugi stanowi ważne ogniwo magistrali wodociągowej "GO-CZA" W roku 2015 planowane jest zakończenie budowy i otwarcie zbiornika zaporowego Świnna Poręba na rzece Skawie.

Tereny na których położone są lasy Nadleśnictwa Andrychów, oferują szereg atrakcji turystycznych. Przebiegają tu liczne szlaki turystyczne, z których najciekawsze to:
-    CZERWONY (główny szlak Beskidu Małego): Krzeszów - Gron Jana Pawła II - Leskowiec - Łamana Skała - Potrójna - Przełęcz Kocierska - Cisowa Grapa - Hrobacza Łąka
-    NIEBIESKI: Wadowice - Łysa Góra - Ponikiew - Gron Jana Pawła II - Tarnawa Górna
-    ZIELONY: Andrychów - Zagórnik - Gancarz - Gron Jana Pawła II - Królewizna - Świnna Poręba
-    ŻÓŁTY: Porębski Gron - Targanice - Jawornica - Potrójna
-    ZIELONY: Porąbka - Bukowski Gron - Kocierz Górny - Gibasów Wierch - Krzeszów
 
Bazę noclegową zapewniają miejscowości letniskowe, takie jak: Rzyki, Targanice, Porąbka, Międzybrodzie Bialskie, a także schroniska górskie PTTK: na Leskowcu i na Magurce, schronisko studenckie „Chatka Pod Potrójną" oraz schronisko górskie, prywatne na Hrobaczej Łące. Na terenie leśnictwa Rzyki oraz leśnictwa Targanice usytuowane są wyciągi narciarskie i trasy zjazdowe.
 W leśnictwie Inwałd znajdują się ścieżki rowerowe i edukacyjne. Ścieżka edukacyjna powstała w 2004 roku. Przemierzając ją można zapoznać się z podstawowymi informacjami o lesie i leśnej gospodarce. Na przebiegu ścieżki (ok. 3 km) znajduje się kilkanaście tablic informacyjnych, a także siedziska do chwilowego wypoczynku.
Jedną z ciekawostek jest też zbudowana w leśnictwie Inwałd na szlaku "3 Panienek" kapliczka leśna. Kapliczka dedykowana św. Hubertowi i św. Franciszkowi (patronom leśników, myśliwych i wszelakiego stworzenia) powstała dla upamiętnienia roku 2000 i symbolizuje jedność ludzi różnych profesji: leśników, myśliwych a także ich związki z przyrodą.  W leśnictwie Nidek (szkółka Kęty Podlesie) dodatkowo utworzony został dla potrzeb edukacyjnych "Leśny Kącik". Znajduje się tam: obszerna wiata, miejsce na ognisko, tablice szkoleniowe oraz krótka ścieżka przyrodnicza. Zboczami gór Beskidu Małego, biegnie dobrze zachowany historyczny szlak w postaci ścieżki warstwicowej, tak zwany "Szlak Habsburga"
Na terenie lasów nadleśnictwa, znajdują się także dwa ośrodki kultu religijnego tj. Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej oraz kaplica na górze Gron Jana Pawła II. Głównie do turystów adresowane są tablice edukacyjne rozmieszczone w lasach i terenach do nich przyległych w ilości 71 szt. np. na Leskowcu i Magurce. Wśród osobliwości przyrody żywej i nieożywionej o licznych walorach edukacyjnych jak również estetycznych, można wymienić np. wyłączony drzewostan nasienny jedlicy
zielonej w leśnictwie Zasolnica, stanowiska sosny limby, wiązu korkowego, cisa, podkolanu białego i innych storczyków, skrzypa olbrzymiego, a także malownicze wychodnie skalne. Te ostatnie znajdują się w leśnictwie Targanice i Rzyki.
 Nadleśnictwo Andrychów przez swą olbrzymią bioróżnorodność zdecydowanie wyróżnia się wśród nadleśnictw RDLP Katowice. Bogactwo flory i fauny andrychowskich lasów, ich bardzo dobra kondycja zdrowotna, a także mała popularność wśród turystów stanowią o wysokiej atrakcyjności ciągnących się od Międzybrodzia po Kalwarię terenów leśnych.
Lasy Nadleśnictwa Andrychów i co najważniejsze pracujący w nich leśnicy, są przyjaźni ludziom. W szczególności tym szukającym ciszy, spokoju i doznań estetycznych, ale także szanującym naturalne   środowisko  człowieka.